Open dag Druiventros eerste stap naar meer contact

Persoonlijk contact tussen dorpsbewoners en de statushouders in De Druiventros is er tot nu toe weinig. Maar tijdens de open dag op zaterdag 22 februari is dat anders. "Door hierheen te komen geven de bezoekers deze mensen het gevoel dat ze welkom zijn," zegt coördinator Jessy de Lizer van het Rode Kruis.

In de recreatieruimte van de asielopvang is het een vrolijke boel. Kinderen van de statushouders vermaken zich met ballonnen, bellenblaas, de sjoelbak of andere spelletjes die zijn klaargezet door de vrijwilligers van beTHERE.

“We zijn nog maar pas betrokken bij De Druiventros”, vertelt Lieselot van Elten van beTHERE. Jady Oerlemans van het Rode Kruis is heel blij met de vrijwilligers. “Er is veel behoefte aan terugkerende activiteiten voor de mensen die hier verblijven.” Coördinator Jessy de Lizer hoopt dat, door met elkaar dingen te doen, inwoners en statushouders meer bij elkaar betrokken raken. “Samen met de gemeente en de mensen uit Berkel-Enschot zijn we er verantwoordelijk voor dat iedereen hier zich thuis voelt.”

Computer- of taalles

Voor Patricia is de aanwezigheid van beTHERE een belangrijke reden om te komen. Ze is zich namelijk aan het oriënteren op vrijwilligerswerk. “Het zou fijn zijn als ik dat in eigen dorp kan doen.” Als ze vrijwilliger wordt in De Druiventros, dan geeft ze het liefst computer- of taalles.

De statushouders die nog niet zo lang in De Druiventros wonen, praten amper Nederlands. Een medewerker van het Rode Kruis die Arabisch spreekt, treedt tijdens de open dag op als tolk. Hij vertaalt de woorden van Mustafa uit Syrië, die hier sinds 7 maanden met zijn gezin verblijft. De statushouder is zeer te spreken over de sfeer: “We zijn als een familie hier. We begrijpen en helpen elkaar.”

Amina, eveneens afkomstig uit Syrië, is sinds november 2024 in Nederland. Met twee kleinkinderen verblijft ze in De Druiventros. Ze noemt de namen van verschillende Rode-Kruismedewerkers, steekt haar duim erbij op en zegt ‘goed’.

Rugzak vol knuffels

Dat je elkaars taal niet spreekt, hoeft geen belemmering te zijn voor contact, laat Robin zien. Met zijn moeder en zusje is hij naar de open dag gekomen. Voor de kinderen heeft hij een rugzak vol knuffels en boeken meegenomen. Hij heeft ook een spelletje met ze gedaan: “Ze hebben een andere huidskleur en spreken niet dezelfde taal. Maar ze hebben wel dezelfde cijfers als wij.”