Gemeente Tilburg Gemeente Tilburg De lijfspreuk van Nongka van den Nobelen. Als geen ander weet zij op een mooie en positieve manier te verbinden. Bijvoorbeeld door het schoonhouden van ‘haar’ wijk Groenewoud en het Leijpark. En dat doet ze met hart en ziel. Uit dankbaarheid voor de warme ontvangst in Nederland. ‘Ik wil veel terugdoen’.
In 1987 kwam Nongka vanuit Thailand naar Nederland. “Er lag toen bijna geen afval op straat. Helaas is dat in de loop der jaren flink veranderd.” Nongka kan zich er enorm aan ergeren. “Ik beschouw buiten als mijn woonkamer. En die wil ik mooi houden. Opruimen en er een paradijsje van maken. Niet alleen voor mezelf, maar voor iedereen. Ik zie jullie als mijn ouders, broers en zussen.”
En dus is Nongka altijd in de weer, vergezeld van de afvalgrijper. Te voet of met de fiets met aanhanger. Op de vraag of het niet frustrerend is dat er steeds opnieuw afval ligt, reageert ze met een grote glimlach: “Nee, het geeft elke keer zo'n goed gevoel om het mooi te maken. Hetzelfde gevoel als wanneer je net je ramen hebt gezeemd.” Nongka maakt niet alleen de straten schoon, ook de brandgangen kunnen op haar rekenen, net als de perkjes. Heel de wijk eigenlijk. En dat blijft niet onopgemerkt.
Sinds Nongka zwerfafval opruimt, heeft ze contact in de wijk. Nongka: “De mensen zijn vrolijk en maken altijd een praatje met mij, ook over eenzaamheid. Ze zijn dankbaar en bieden me regelmatig drinken en wat lekkers aan.” Inmiddels zijn ook kinderen uit de wijk dol op ‘tante Nongka’. “Ik stimuleer ze om mij te helpen. Zo wilden ze graag mee naar het Leijpark om schoon te maken. Toen hun ouders toestemden, zijn we gegaan. Dan hoorde ik soms roepen ‘help, tante Nongka!', als ze vastzaten in een bramenstruik of in de sloot terecht kwamen", lacht ze. “Mensen zitten hier vaak voor hun voordeur. Als de ouders me zien, zeggen ze dat ik niet bij hen voor de deur hoef op te ruimen. Dat ze dat zelf wel zullen doen. Daar ben ik blij mee, want dan kan ik het ergens anders mooi maken.”
Nongka gaat er altijd alleen op uit. Die onafhankelijke rol past haar perfect. En gooit iemand zomaar iets op de grond, dan spreekt ze diegene altijd aan. “Ik ben absoluut niet bang. Het gaat er vooral om hoe je iets zegt. Ik blijf altijd gefocust op het goede en zeg het op een mooie manier, zonder verwijten. Vroeger had ik een toko in Nijmegen. Toen ik iemand op iets aansprak in mijn winkel, kwam hij dreigend voor mij staan. Vanuit het niets stond er ineens een grote man achter mij, die zei ‘waag het niet om haar met 1 vinger aan te raken'. En zo werkt het volgens mij. Goede energie en intenties trekken het goede aan. Ook in het Leijpark is een groepje dat me kent en mij beschermt, mocht het nodig zijn. Ze maken grapjes en het is gewoon ontzettend fijn en gezellig dat ze er zijn.”
Naast het zwerfafval rapen, is er nog zoveel meer waarmee Nongka de verbinding maakt. In het Leijpark heeft ze met haar man een volkstuin. Als ze daar 's zomers vertrekt met haar fietskar vol prachtige bloemen, dan is die leeg als ze thuis is. “Ze geeft echt alles weg", lacht haar man Peter. “Bloemen, blauwe bessen... als ze maar mensen blij kan maken.” 53 zelfgemaakte tassen liggen al gereed voor de reis naar Thailand. “Die zijn handig voor mensen bij het fruit plukken”, vertelt Nongka. Ze maakte snel vijf truien voor iemand die vertelde het zo koud te hebben. Zorgde voor haar zieke schoonmoeder en doet nog veel meer voor anderen. “Ik word ook wel de kloek van de Chinezen genoemd", lacht ze. Ik luister en geef ze raad.” En dan zijn er nog de kunstwerkjes, gemaakt van o.a. toiletpapier en een oude spijkerbroek. Aan energie en inspiratie geen gebrek.
“Met bloed, zweet en tranen heb ik in mijn leven alles zelf bereikt. Door hard te werken en te studeren. Daar ben ik trots op. Mensen vragen me wel eens waarom ik het afval oprapen gratis doe. Ze vinden dat de gemeente dit moet doen. Maar ik zie het anders. In een gezin moet je ook met z'n allen de handen uit de mouwen steken. Dit is precies hetzelfde voor mij. Ik wil mensen zeggen ‘doe het gewoon!’ Het is geen laag werk, het is juist hoger dan hoogst. Je maakt het mooi voor iedereen. Laten we dat samendoen.”
Ook dieren kunnen rekenen op haar onvoorwaardelijke steun. Zo werd er snel een poezenhokje getimmerd voor een verdwaalde kat. De kinderen in de straat mochten het schilderen. De eigenaar werd opgespoord en was blij verrast, en naast de kat ook een mooi hok rijker. En dan kip Harry. Gevallen uit een slachtwagen en uiteindelijk terecht gekomen in de tuin van de buren. Nongka heeft Harry met veel liefde opgevangen. Achter op de fiets mee naar de volkstuin, lekker in bad en genieten van het föhnen, fijngesneden biefstuk... Harry heeft twee fantastische jaren gehad, voordat hij ziek werd en bij de dierenarts overleed in haar armen. Het raakt haar nog altijd. En dat zegt alles over haar gouden hart. Nongka, een verbinder pur sang.
Deze browser wordt niet meer ondersteund.
Een recente versie van Microsoft Edge, Chrome of Firefox.