Gemeente Tilburg Gemeente Tilburg Maryna, Kseniia, Yurii & Yevhen: Oekraïense vluchtelingen spreken hun dank uit aan Tilburg. In september 2024 ontving de gemeente Tilburg een onverwachte brief. Die was geschreven door Oekraïense vluchtelingen die verblijven op de opvanglocatie Alleenhoudersstraat. Het was een boodschap van dankbaarheid en erkenning.
De brief bood een krachtig tegengeluid aan de negatieve berichtgeving over vluchtelingenopvang in Nederland. Vier bewoners besloten hun verhaal te delen: Maryna en Yurii, een jong echtpaar met een zoon; Kseniia, die alleen reisde; en Yevhen, een voormalige ondernemer die alles verloor door de oorlog.
De motivatie achter de brief was duidelijk. “We horen vaak verhalen over ontevredenheid bij vluchtelingen of over overlast door bewoners van opvanglocaties,” zegt Yevhen, met Kseniia als tolk. “Maar dat herkennen wij niet. Wij zijn dankbaar dat we hier mogen zijn. Onze families zijn veilig, en dat is onbetaalbaar.”
Volgens Yevhen was een positieve boodschap nodig. “Het ging niet alleen om dankjewel zeggen, maar om te laten zien hoe belangrijk samenwerking is. Klagen helpt niet altijd; communicatie wel.”
De opvanglocatie aan de Alleenhoudersstraat biedt onderdak aan 120 mensen. Voor velen voelt het inmiddels als thuis, ondanks de uitdagingen. Yevhen: “Net zoals ik in Oekraïne voor mijn huis zorgde, doe ik dat hier ook,” zegt Yevhen. “En dat geldt voor ons allemaal.” Maar de bewoners benadrukken dat het vooral de betrokkenheid van het professionele team van Contour de Twern (CdeT) en Monoma is die het verschil maakt.“
Maatschappelijk werkers van CdeT zoals Remco en Esther en beheerders Dide en Manhal van organisatie Monoma hebben ons niet alleen geholpen om onze basisbehoeften te regelen, maar ook om als gemeenschap samen te komen”, zegt Kseniia. Maryna vult aan: “Ze zien ons als mensen, niet als nummers. Dankzij hun inzet worden onze stemmen gehoord, en voelen we ons serieus genomen.”
De gezamenlijke bijeenkomsten, georganiseerd door het team, hebben de communicatie en samenwerking op de opvanglocatie verbeterd. “Eerst leefden we langs elkaar heen. Nu praten we met elkaar”, vertelt Yevhen. “Dat is belangrijk, zeker als je bedenkt dat we allemaal uit verschillende regio’s en culturen van Oekraïne komen.”
Hoewel de brief vooral dankbaarheid uitstraalt, kaarten de bewoners ook een punt van frustratie aan: hun beperkte autonomie. “We wonen hier nu twee jaar, maar nog steeds wordt veel voor ons beslist zonder dat we betrokken worden”, legt Yevhen uit. “Neem de wasmachines op de locatie. Die gaan vaak stuk door intensief gebruik. Als technicus zou ik die eenvoudig kunnen repareren, maar ik mag niet handelen zonder toestemming. Dat is frustrerend en onnodig omslachtig.”
De bewoners pleiten voor meer inspraak. “We willen met de gemeente in gesprek over ons huidige thuis”, zegt Kseniia. “We begrijpen dat we gasten zijn, maar na twee jaar voelt dit als ons thuis. Betrek ons bij beslissingen en gesprekken, want wij weten wat er speelt en wat hier nodig is.”
De vluchtelingen benadrukken dat ze graag iets willen terugdoen voor Tilburg. “We willen integreren, werken en een toekomst voor onze kinderen opbouwen,” zegt Yurii. Maar dat is niet altijd makkelijk. Yevhen, die in Oekraïne een succesvol bedrijf runde, zoekt al maanden naar een werkruimte om zijn vak weer op te pakken. “Taal is een barrière,” erkent hij. “Er zijn niet genoeg cursussen voor mensen die geen Engels of Nederlands spreken.”
Toch blijft de wens om vooruit te komen sterk. “Op dit moment leven we vooral voor onze kinderen,” zegt Kseniia. “Zij verdienen de kans om gewoon kind te zijn. Daarom zijn plekken zoals de speeltuin en tuin hier zo belangrijk. Het zijn kleine dingen, maar ze maken een groot verschil.”
De bewoners hopen dat hun brief en verhalen bijdragen aan een genuanceerder beeld van vluchtelingen. Yevhen: “We begrijpen dat er negatieve ervaringen zijn met andere opvanglocaties, maar wij willen laten zien dat het ook anders kan. Oordeel niet te snel. Wij hebben alles verloren en proberen hier een nieuw leven op te bouwen. Dat doen we met respect voor Nederland en met een diepe dankbaarheid voor wat ons hier wordt geboden.”
Met deze brief willen de bewoners niet alleen hun waardering uitspreken, maar ook vragen om meer begrip en samenwerking. “Het is geen kwestie van ‘wij versus zij,’” benadrukt Esther Delhees van CdeT. “We zijn allemaal mensen. Door naar elkaar te luisteren en samen te werken, kunnen we een moeilijke situatie leefbaar maken en soms ontstaat er dan zelfs iets heel moois."
Deze browser wordt niet meer ondersteund.
Een recente versie van Microsoft Edge, Chrome of Firefox.